توضیحات بیشتر درباره سوختن

:واکنش سوختن

واکنش سوختن واکنشی است که در آن یک ماده مانند یک ترکیب آلی، یک فلز قلیایی یا قلیایی خاکی و یا یک نافلز به سرعت و با شدت با اکسیژن ترکیب شود و مقدار زیادی انرژی به صورت نور و گرما آزاد کند. افزون بر انرژی، اغلب ترکیب های اکسیژن دار نیز در واکنش سوختن به وجود می آیند.

از سوختن هیدروکربن ها مانند گاز متان، اتان و... بخار آب و گاز دی اکسید کربن حاصل می آید:

از سوختن فلزهای قلیایی و قلیایی خاکی با اکسیژن، گرما و نور شدید و ترکیب های اکسیژن دار ایجاد می شوند:

نکته: P4 یک ترکیب مولکولی به نام فسفر سفید است و یکی از سه آلوتروپ فسفر می باشد. دو آلوتروپ دیگر فسفر، فسفر سیاه و فسفر قرمز نام دارند. فسفر سفید به راحتی در هوا می سوزد و تولید P4O10 ( فسفر (V) اکسید) می کند.

نکته: اگر واکنش فلز با اکسیژن به آرامی و بدون شعله انجام شود، این واکنش سوختن نیست. چنین واکنش هایی را اکسایش می نامند. زنگ زدن آهن و واکنش منیزیم با اکسیژن در شرایط کنترل شده واکنش های اکسایش هستند.

نوار منیزیم با اکسیژن هوا به شدت می سوزد و نور و گرمای زیادی را آزاد می کند؛ ولی اگر واکنش در شرایط خاصی (مانند کاهش غلظت اکسیژن، استفاده از یک قطعه بزرگ منیزیم به جای نوار و یا کاهش دمای محیط) انجام گیرد، منیزیم با اکسیژن به آرامی و بدون شعله واکنش می دهد و لایه ترد و سفیدرنگ روی سطح براق منیزیم تشکیل می شود که گواه رخ دادن اکسایش است.